Over Oma Bobs

Oma Bobs levert een breed assortiment bitterballen, croquetten, mini-croquetten en andere snacks aan de horeca. Onze producten worden met de grootst mogelijke zorg door ons zelf ontwikkeld en gemaakt met de beste verse ingrediënten. De inspiratie hiervoor vinden we sinds jaar en dag bij de oma van onze oprichter Jurgen Ottenhoff, Oma Bobs. Jurgen keek als jongetje altijd toe hoe zij met liefde, bijna iedere zondag haar beroemde garnalencroquetten maakte voor hem, de familie, vrienden en buren. Oma Bob woonde in Amsterdam, driehoog achter in de Potgieterstraat. Oma Bob was een echte verwen-oma. Jurgen kwam er graag. Oma Bob haalde de garnaaltjes voor haar croquetten bij de visboer om de hoek, die ze op zijn beurt in Zandvoort uit de zee viste met zijn grote garnalennet. Dat net sleepte hij achter zich aan en met zijn vangst fietste hij door weer en wind terug naar zijn viswinkel. Oma Bob kreeg de garnalen vers mee, gewikkeld in oude kranten. Thuis maakte ze dan iedere zondagochtend vroeg met verse ragout en bouillon de heerlijke croquetten. Ze werden met zorg en liefde gemaakt. En met die liefde van oma Bob worden alle producten iedere dag vers gemaakt. Oma Bobs Snacks is inmiddels uitgegroeid tot een bedrijf met een breed assortiment ambachtelijke snacks. Wij zijn zeer verheugd dat de overheerlijke croquetten en bitterballen van Oma Bobs steeds vaker terug te vinden zijn op de kaarten van Horeca Nederland! Binnenkort ook bij u?

Het verhaal van Oma Bobs is een verhaal van toeval, maar ook weer niet

Oma Bobs Snacks is opgericht door Jurgen Ottenhoff. Jurgen is van huis uit kok en heeft jarenlang zijn eigen restaurant gehad. Een heel succesvol restaurant zelfs, restaurant Trez in de Pijp in Amsterdam.

Als hij tijd had maakte hij de kroketjes van zijn oma en zette die op de dagkaart van zijn restaurant. Garnalenkroketjes, die maakte zijn oma vroeger elke zondag. “Je zou misschien denken tot vervelens aan toe, maar ik zou liegen als ik dat zei. Ze waren zo lekker dat ik ze altijd ‘croquetten’ blijf noemen”, aldus Jurgen.

Lees ons hele verhaal

Die garnalenkroketjes, pardon croquetten, van zijn restaurant werden een verhaal op zich. Jurgen: “Onze klanten kwamen er speciaal voor. Vaak belden mensen van te voren met de vraag of ze op de kaart stonden. Soms moest ik ze teleurstellen - als kok wil je nou eenmaal variatie in het menu -, zo gaan die dingen”.

Ondertussen begon zijn zwager, ook horecaondernemer, vanuit zijn café Bedier samen met zijn broer het beroemde Vak Zuid. Het leek Jurgen leuk om zijn garnaalcroquetten ook aan hem te leveren.
Jurgen: “Alleen als ze net zo goed zijn als die van je oma Bob, zei hij”. Vak Zuid opende en Jurgen had zijn eerste klant. De croquetten werden thuis gemaakt en ingpakt op de keukentafel, geassisteerd door zijn vrouw, zijn vader en zijn moeder.
Elke dag ging Jurgen even kijken in Vak Zuid hoe zijn croquetten het deden. Jurgen: “Ze liepen goed, maar ik zag ook dat gewone bitterballen het nog beter deden...”.

Een nieuw begin, op de fiets

En toen kwam de gemeente Amsterdam met een vervelende verrassing: de Noord-Zuidlijn. De aanleg ervan zou voor heel veel overlast gaan zorgen en zijn bloeiende restaurant viel ook nog eens nét buiten het vergoedingsgebied. Verkeershinder, een blinde muur als uitzicht, minder gasten, minder inkomsten... Hij gaf zichzelf een jaar de tijd en wilde dan vertrokken zijn.

Het einde van zijn geliefde restaurant Trez, maar Jurgen zag geen andere oplossing, het was niet anders. En dan? Voor een baas gaan werken?
Zijn zwager had hij inmiddels ook van zijn bitterballen overtuigd. Jurgen: “Op de fiets van het restaurant naar Vak Zuid deed ik steevast wat horeca zaken aan en ook die liet ik kennismaken met mijn bitterballen en croquetten. Er kwam een klant bij, en nog één, en nog één: Oma Bobs Snacks was geboren!”.


Met de liefde van Oma Bobs


Al gauw konden de croquetten en bitterballen niet meer thuis gemaakt worden. Jurgen besloot de productie uit te besteden. Zelf investeren kon nog niet, machines en dergelijke kosten immers een vermogen. Hij kwam uit bij een bedrijf dat al kroketten en bitterballen maakte en die konden wel wat extra werk gebruiken.

Jurgen kocht een klein vriezertje en ging bezorgen vanuit zijn restaurant. Eerst op de brommer, en niet veel later met een Vespa driewieler die hij via de vertegenwoordiger van het biermerk van het restaurant op de kop wist te tikken. Voor nop zelfs.
Jurgen: “De klanten bleven maar komen en ik werkte me kapot. ’s Ochtends bitterballen en croquetten bezorgen, ’s middags in de keuken van mijn restaurant koken en tussendoor ook nog nieuwe klanten werven”.
Het Vespa karretje werd te klein, er moest een gekoelde wagen aangeschaft worden. Jurgen leende geld van zijn schoonvader en kon een tweedehands Volkswagen Caddy met koeling kopen. Wow!
Zijn vriezertje, ééntje zoals zo veel mensen ook thuis hebben, werd ook te klein. Er werd een ruimte bij zijn zwager gehuurd en een heuse inloopvriezer gekocht. Jurgen: “Ik bleef maar verkopen en leveren. Zes maanden later kon ik op zoek naar een grotere vriezer. Ook de auto werd te klein. Ik kocht een Renault Traffic, nagelnieuw met koeling. En voor het eerst kon ik zelf het geld op tafel leggen”.

“Ik bleef maar verkopen en leveren. Zes maanden later kon ik op zoek naar een grotere vriezer".

Jurgen

Toen vervolgens de vriezer alweer te klein werd en tegelijkertijd zijn tegoed op de bank groeide, ging Jurgen maar eens om zich heen kijken naar een serieuze werkplek. Jurgen: “Ik zag dat er in Aalsmeer een bedrijventerrein werd gerealiseerd en één telefoontje later kon ik een pandje kopen. De bank zag geen probleem en ik ook niet. Apetrots waren mijn vrouw (zij deed al die jaren al de boekhouding) en ik”.

En geloof het of niet: al voordat de vries-unit er stond, was die eigenlijk ook al weer te klein. Jurgen kocht er nog een vries-unit bij, nam een chauffeur aan voor de distributie en toen nog één...
Jurgen: “Als ik nu een groter pand zou kopen en wat tweedehands machines kon ik eindelijk echt alles in eigen beheer gaan doen... En toen, na inmiddels acht jaar sappelen, belde een bank, de Rabobank in Aalsmeer. Wanneer gebeurt dat nou, dat een bank jou belt? Ze hadden van me gehoord, zeiden ze, en of ik eens langs wilde komen”.

In al die jaren in de horeca en als eigenaar van een restaurant was het nooit gelukt een cent los te krijgen bij een bank, dus vond Jurgen het eigenlijk wel gepast dat zij nu naar mij zouden komen. En ze kwamen. Toen hij ze de cijfers liet zien waren ze met stomheid geslagen. Hoe dat kon vroegen ze. Jurgen twijfelde, keek zijn accountant aan en die zei dat de heren bedoelden dat het er gewoon fantastisch uitzag.

Een paar dagen later belde ook de Rabobank in Amstelveen of hij wilde komen praten, onafhankelijk van die in Aalsmeer. En zijn eigen bank had ook al aangegeven een keer te willen praten.
Het was inmiddels 2011. Midden in de crisis haalde Jurgen een behoorlijke zak geld op bij de bank en kocht een pand in Aalsmeer. Hij liet het helemaal verbouwen tot een state-of-the-art fabriekje. Alles nieuw en volgens de laatste inzichten en overeenkomstig alle wettelijke eisen. Er werden machines aangeschaft en de productie werd weer helemaal in eigen hand genomen.
Oma Bobs Snacks: Thuis begonnen in de keuken en zelf leveren op de brommer. Inmiddels verkopen we miljoenen bitterballen en croquetten en het einde is nog lang niet in zicht.

Oma Bobs is nu onderdeel van Beltaste. Maar... we zijn gewoon nog hetzelfde: we staan altijd voor onze klanten klaar!